english | |||||||||
Gülsün Karamustafa Tailor Made 2005, in coproductie met Contour Mechelen vzw |
|||||||||
Home Astrid | |||||||||
Turkije ° 1946, Ankara leeft in Istanboel |
Gülsün Karamustafa is een geëngageerde kunstenares. Ze is sterk betrokken bij haar land Turkije, haar stad Istanboel en de toestand van de vrouw in dat Islamitische milieu. Haar werk gaat over identiteit, hoe complex die is. Dat geldt voor de Turkse identiteit in haar geheel, maar zeker voor Istanboel, een enorme metropool die het tegenovergestelde van een homogene cultuur is, een totale mengelmoes van Oost en West. Ook Gülsün Karamustafa voelt zich gespannen tussen twee continenten. Als vrouw zet ze zich zeker ook schrap tegen de fundamentalistische ontwikkelingen van de jongste jaren. Overigens is ze geruime tijd een balling geweest in eigen land. Als kunststudente in de jaren zestig was ze politiek actief. De toenmalige militaire regering bracht haar voor de rechtbank, zette haar enige tijd in de gevangenis en weigerde vervolgens haar een paspoort te geven, gedurende zestien lange jaren. Sinds 1986 mag ze weer reizen en voelt ze zich ook artistiek vrij. Toch blijft ze bevreesd dat de deuren van haar land naar de wereld ooit weer zullen gesloten worden. Qua vormgeving zitten er twee sporen in haar werk. Ze maakt objecten en ruimtelijke installaties, vooral met gevonden materialen: foto’s, kitscherige oosterse wandtapijten, stoffen, dekens, kledingstukken, elementen uit islamitische kunst, haremschilderijen… Het tweede spoor is de video, waarvan ze in toenemende mate de expressiemogelijkheden ontdekt, met name om verhalen te vertellen of impressies te vertalen over de nasleep van het militair bewind (Making of the Wall, 2003), de migratieproblematiek (Stairway, 2001) de man-vrouw-rollenpatronen (Men Crying), de positie van de hedendaagse versus de traditionele vrouw (The Settler, 2003), om maar enkele recente voorbeelden te noemen. De video-installatie Tailor Made is gebaseerd op beelden van een heel speciale modeshow in Istanboel. De modellen die de kleren tonen, zijn zangeressen en buikdanseressen uit derderangscasino’s en cabarets. Ze lijken buitenissig, maar zijn in feite representatief voor driekwart van de Istanboelse amusementsindustrie. De show is samengesteld door een modemaakster die zich toelegt op originele kleding voor dat type van performers. Het is echter meer dan een modeshow. Tegelijkertijd is het ook een getuigenis en een middel om de aandacht te trekken op de vaak lamentabele werkomstandigheden in casino’s en cabarets en op te komen voor de sociale rechten van de vrouwen die er hun brood verdienen. De geluidsband is het werk van een tot over de grenzen bekende alternatieve muziekgroep uit Istanboel, Baba Zula. |