Cui XiuwenLady’s
2000
bruikleen van Marella Gallery, Beijing
 |
 |
 |
 |
 |
 |
°1970, Heilongjiang
leeft in Beijing
Na een zeer traditionele opleiding aan een academie in het Noord-Oosten van China, heeft ze gewerkt als schilderes en als docente. Omdat haar schilderstijl - een soort van post-expressionisme met seksueel geladen metaforen - in die context als te vergaand werd ervaren, besloot ze haar geluk in Beijing te beproeven. Ze zocht een plek waar ze zichzelf kon zijn en ook uitzicht zou krijgen op buitenlandse ontwikkelingen.
Lady’s is haar eerste video, meteen ook haar eerste kordate poging om de gebaande paden te verlaten. Eenvoudig, maar onthullend, in meer dan één betekenis trouwens. Met een verborgen camera registreert ze hoe het er aan toe gaat in de damestoiletten van een grote discotheek van de hoofdstad en tegelijkertijd laat ze zien hoe het geld rolt in het China van vandaag. De toiletten, dat is een ruimte die tegelijkertijd publiek en privé is, vol beweging en toch intiem. Hoertjes trekken er zich terug om enkele minuten rust te hebben, roddels uit te wisselen, hun geld te tellen en weg te stoppen in schoenen, panty of beha, de volgende klant te bellen, hun make-up bij te werken, zichzelf eens uitgebreid in de grote spiegel te bekijken. De meisjes hebben flink moeten afdokken om daar als prostituée te mogen aan de slag gaan. Met de kosten voor kleding, kapsel en cosmetica meegerekend, is het een investering waarop ze alleen maar winst maken als ze voldoende mannen kunnen strikken. De competitie tussen de meisjes is dan ook bikkelhard en slopend. Alle details in uiterlijk en outfit zijn belangrijk, moeten bijdragen tot snelle verleiding. Vandaar dat de spiegel zo’n cruciaal werkinstrument is. De spiegel heeft over alles het laatste woord. Borsten goed zichtbaar? Genoeg lippenstift? Spuitje parfum? Haar in de plooi? Tientallen vrouwen maken zich klaar voor de strijd. De danszaal is hun dagelijkse slagveld. En dan is er nog de slovende poetsvrouw die zich afgestompt en onverschillig een weg baant tussen al die ranzige coquetterie. Een andere manier van overleven in de altijd maar groeiende rand van de Chinese maatschappij.