Manon de BoerScreentests (4 fragmenten over verlangen)
2005, in coproductie met Contour Mechelen vzw
 |
 |
 |
 |
 |
 |
°1966, Kodaicanal, India
leeft in Brussel
In haar nieuwe video voor Contour werkt de Boer opnieuw met een actrice die ze goed kent, Sara De Roo, van tgStan: “Ik heb haar in verschillende toneelstukken zien spelen, waarvan ik een aantal meerdere malen heb gezien. Het vaker zien van éénzelfde voorstelling heeft me veel geleerd over wat acteren is, of preciezer: hoe tgStan acteren opvat. De groep gaat namelijk uit van een vaststaande tekst, maar niet van een vaste regie wat betreft de interpretatie van die tekst. Alle elementen die van invloed zijn op de interpretatie van een toneeltekst – zoals hoe de acteurs op elkaar reageren, de verschillende betekenissen die ontstaan in het verschillend beklemtonen van woorden, de invloed van het publiek – maken dat die voorstellingen voor mij een sterke beleving van ‘het moment’ waren. In die chemie van het moment herkende ik veel onderwerpen waar ik zelf mee bezig ben, zoals de onmogelijkheid van een eenduidige identiteit, de relatie tijd-duur, de relatie tot de ander.”
Het element tijd speelt ook hier duidelijk mee. Maar deze keer zet Manon de Boer de stap naar grote gevoelens: verlangen en vrijheid. Verlangen betekent voor de Boer meer bepaald: het verlangen naar de ander, het verlangen om de wereld te begrijpen, het seksuele verlangen ook. Vrijheid is: de vrijheid om je te ontplooien, de vrijheid om geen bestaande vormen en modellen te hoeven volgen. Het zijn onderwerpen die ze in haar eigen leven vaak tegenkomt als ze met iemand een dieper gesprek heeft. In haar vroeger werk zijn ze al indirect aan de orde geweest, in wat mensen over zichzelf vertelden, ook in de manier waarop de kunstenares mensen in beeld bracht.
In deze nieuwe video echter zijn vrijheid en verlangen rechtstreeks en uitdrukkelijk het hoofdthema. Hoe stuurt het verlangen ons handelen en denken, wat betekent vrijheid in de relatie tot de ander?
De tekst van de monologen die Sara De Roo uitspreekt, komt deels voort uit gesprekken tussen haar, Manon de Boer en andere vrouwen. Er zitten ook een paar verwijzingen in naar vroegere video’s van de Boer (o.a. Shift of Attention, 1999). Maar er zijn ook passages en losse zinnen overgehouden uit toneelstukken waarin Sara De Roo de jongste jaren gespeeld heeft (van o.a. Oscar Van Woensel en Gerardjan Rijnders).
Deze gesprekken en teksten zijn bewerkt tot vier overpeinzingen over verlangen, als ‘monologues intérieurs’ geïnterpreteerd door Sara De Roo. In tegenstelling tot ander werk, waar vooral de persoonlijke herinneringen van mensen werden ondervraagd, is met De Roo meer gefocust op acteren en interpretatie. De volledige tekst is vijf keer opgenomen met een tussenpauze van telkens één à twee weken. Hiermee is het proces gevolgd van hoe De Roo de tekst telkens beter kent, hem zich eigen maakt en verschillend begint te interpreteren.
De eerste vier opnames hebben binnen plaatsgevonden en de laatste buiten aan zee bij Cap Blanc-Nez. Hierdoor worden de screentest-achtige observerende situatie van de eerste vier opnames gecontrasteerd met een meer cinematografische/narratieve setting van de laatste.
Uit de verschillende opnames van ieder fragment zijn drie fragmenten gekozen (waaronder altijd de laatste). Deze drie zijn achter elkaar gemonteerd, zodat je eerst drie versies van fragment één hoort, dan drie van fragment twee, dan drie van fragment drie en ten slotte drie van fragment vier.