Ana PoliakSin Titlo
2005
 |
 |
 |
 |
 |
 |
°1962, Buenos-aires (AR)
leeft in Buenos-Aires
De oorsprong van deze dubbele installatie Sin Titlo is haar langspeelfilm La Fe del Volcán (het geloof van de vulkaan). Daaruit houdt ze maar twee sequenties over, in een gebaar van ver doorgedreven purisme: op de ene monitor toont ze de proloog, op de andere monitor het einde van de film. Het eigenlijke verhaal is volledig weggelaten, zodat de toeschouwer zelf met zijn verbeelding kan invullen wat er zich afspeelt tussen begin en slot. Dat geeft tegelijkertijd een grote vrijheid, maar houdt ook een opdracht in.
In de proloog stelt Ana Poliak zichzelf te kijk met al haar kwetsbaarheid en twijfels. Ze staart door een raam terwijl ze in haar geest een persoonlijke crisis tracht te verwerken. We horen haar innerlijke monoloog, haar hartzeer dat niet op zich staat, maar zich verbindt met de pijn van een heel land, haar vaderland Argentinië dat economisch en sociaal door een diep dal gaat. Op een tweede monitor volgt de camera een vrouw die langs een autoweg over een braakliggend terrein loopt. De camera is zo dichtbij dat hij op haar lijkt te wegen. De harde kleuren, het desolate landschap, het gedreun van het verkeer verhogen de druk. Daar bovenop weerklinkt een tekst van Nietzsche.
In wezen vormt deze installatie een cirkel. Een vicieuze cirkel? Zoals het leven?