home
FIONA TAN - HANS OP DE BEECK - DE RIJKE / DE ROOIJ - WIM WAUMAN - FRANCISKA LAMBRECHTS / HONORE D'O ORLA BARRY / RUI CHAFES - MESSIEURS DELMOTTE - SVEN AUGUSTIJNEN - ROB JOHANNESMA - ELS DIETVORST JEF GEYS - ELSKE NEUS
home | KUNSTENAARS FIONA TAN - HANS OP DE BEECK - DE RIJKE / DE ROOIJ - WIM WAUMAN - FRANCISKA LAMBRECHTS / HONORE D'O ORLA BARRY / RUI CHAFES - MESSIEURS DELMOTTE - SVEN AUGUSTIJNEN - ROB JOHANNESMA - ELS DIETVORST JEF GEYS - ELSKE NEUS |
|
ELSKE NEUS ° 1971, in Utrecht (Nederland) 1991-96 Akademie voor beeldende kunst, Enschede 1995 Lahti Institute of Fine Arts, Lahti, Finland 1997-98 Rijksakademie van beeldende kunsten, Amsterdam Woont en werkt in Amsterdam Recente solotentoonstellingen
Recente groepstentoonstellingen
In de video’s en installaties van Elske Neus is vaak een of andere vorm van choreografie aanwezig. In het statische beeld spelen zich subtiele dansende bewegingen af. Ze creëert kleine theatertjes waar de toeschouwer wordt vergast op verrassende en verfijnde mini-vertoningen. Dans (2000) is een ensemble van zes LCD-schermpjes, in een cirkel geplaatst, op een podium bedekt met zwarte rubber. Een slak kruipt uit haar huisje en steekt voorzichtig haar voelsprieten omhoog. Meer slakken komen te voorschijn en maken vloeiende bewegingen. Ze lijken van het ene in het andere schermpje te schuiven. Het zijn zeer trage, maar ook zeer sierlijke ballerina’s die elke geste zorgvuldig articuleren en er daardoor een langdurige spankracht aan geven. Hun lichamen glimmen. De luminositeit van de schermpjes is even fel als het licht van de schijnwerpers in de schouwburg. In elk van haar werken pakt ze uit met een ongewone interpretatie van het begrip dans. Mother is peeling the apple - Moeder schilt de appel (1998): in een stil beeld van een Vermeer-achtige, zijdelings belichte vrouw vult Elske Neus bewegende handen in. Handen die een banaal karweitje verrichten, maar door de herhaling en de precisie wordt het een fragment van een ballet. Drop-takecatch- middle drop (2001): daar zijn het dansende ogen en monden, een choreografie van grimassen die ze projecteert op onbeweeglijke hoofden. Wacht (2002) is een rondedans. Van één enkele danseres. Maar het is niet de danseres zelf die in het rond draait, wel het (onzichtbare) rad waarop ze staat. Het rad voert haar mee als een willoos werktuig, het wentelt maar voort, gelijkmatig en onstuitbaar. De tijd tikt weg; fortuna doet haar werk, het lot van het individu voltrekt zich. Wat is een mensenleven in het licht van de eeuwigheid? Een keteltje water dat aan de kook wordt gebracht, zo vluchtig is het, zo futiel. Haar jongste werk meta-morf duurt weliswaar viereneenhalf uur, maar gaat evenzeer over vluchtigheid; het is de tijd die elke dag onherroepelijk vervliegt tijdens het nachtelijk bakken van brood. Terwijl het deeg langzaam van gedaante verwisselt, worden we met z’n allen een stukje ouder. Lijkt een video van Elske Neus op het eerste zicht speels, bij nader toezien is er een doorleefde onderlaag. Locatie DE GARAGE |
 
|